آوریل
۱۷
جلال
کلاهی را که آن روز بر سرش گذاشته بودند، کنار چمدان همیشه آماده‌اش و بقیه کلاه‌ها آویزان کرد.
2 min read
نوشته‌ها
آوریل
۰۴
چشم‌هایت
عزیز قلب من سلام؛
فکر می‌کنم این سومین نوشته‌ای است که به نام تو، اینجا می‌گذارم. امشب
1 min read
مارس
۲۷
در ستایش تنهایی
در تمام این دو سال، کرونا یک جمله را با صدای بلند به همه یادآوری کرد که آی آدم‌ها!
2 min read
مارس
۱۴
با احترام، تقدیم به آن‌هایی که گوشی برای شنیده شدن ندارند.
تصمیم گرفتم که روزانه‌نویسی کنم، نه هر روز اما بیشتر روزهای سال. امشب قبل از این که سراغ لپتاپ
2 min read
مارس
۱۲
شروع
همیشه دوست داشتم روزانه‌نویسی کنم. از تصویرهایی که دیدم، حرف‌هایی که گفتم و شنیدم، از آدم‌ها، غم
1 min read
فوریه
۲۵
جنگ هیچ چهره‌ای ندارد
دخترم، پسرم سلام.
نمی‌دانم وقتی این نامه را می‌خوانی چند سالت است و چند سال گذشته است. امروز
1 min read
فوریه
۰۲
نصفه و نیمه
سیگارش یه ذره شده ولی دورش نمی‌ندازه و انگار می‌خواد تا جون توش مونده، بذاره رو لب‌هاش
1 min read
دسامبر
۱۷
حس تنها
شاید نشود گفت که بدترین اما می‌توانم بگویم که سردرگمی یکی از بدترین احساساتی است که آدمی‌زاد تجربه
1 min read
دسامبر
۱۲
فعلا بدون عنوان
اولین روزهای مدرسه رو همیشه یادمه. بعد از سه ماه دوست‌هام رو می‌دیدم و از هر لحظه‌ای
نوامبر
۱۸
بی‌بی گل
بی‌بی گل با یه لباس بلند محلی نشسته بود گوشه آشپزخونه و نون درست می‌کرد. خمیری که توی
1 min read